Ήταν τόσο μεγάλη η δίψα του για γνώσεις γύρω από το καλό κρέας και το υποδειγματικό ψήσιμο, που ρωτούσε όλους τους μεγαλύτερους του ώστε να αποκτήσει μέχρι και την τελευταία ‘μαστοριά’ σε ότι αφορά το καλό φαγητό.
Και φυσικά έλεγε πως γύρω από ένα καλό φαγητό βρίσκονταν και φτιάχνονταν οι καλύτερες παρέες, αφού τις ένωνε πέραν της γεύσης, η ζάλη του κρασιού και του τραγουδιού.
Μέχρι το τέλος της ζωής του ποτέ δεν σταμάτησε να κάνει καινούριους φίλους… μιας και η παραμικρή γνώμη, για τον ίδιο, ήταν πολύτιμη… και πάντα έλεγε… ‘μην αφήνεις το κάρβουνο να σβήσει… ποτέ δεν ξέρεις… κάποιος μπορεί να φανεί ξαφνικά και να πεινάει… πρέπει να μπορείς να λες 10’ κι έφαγες!!’